Lieve allemaal,

En alweer een update van mij. Ik voel me nog steeds niet lekker, dus heb genoeg tijd om af en toe een verhaaltje te typen. Gisteravond ben ik naar een culturele avond geweest. Daar had ik me al voor opgegeven voordat ik ziek werd en vond het zonde om niet te gaan. Het was echt heel leuk. Heel anders dan ik had verwacht, maar des te leuker. We zaten buiten op een soort groot terras. Als je wilde kon je daar wat eten, maar ik hoefde dat niet. Sarah en Danique hebben dat wel gedaan en ze vonden het best lekker volgens mij. Het terras was hoger dan het 'podium', je keek als publiek zegmaar van bovenaf naar de dansers. Tijdens de avond werden er allerlei dansen gedaan van verschillende stammen. De ene keer hadden ze hele fleurige kleren aan, de andere keer hadden ze hun hele gezicht wit geschminkt. De muziek maakten ze ook zelf, dus dat was heel vet. Van die typische Afrikaanse muziek. Aan het einde mocht je mee dansen als je wilde. De avond was rond 22:00 uur afgelopen en John (die van mijn vorige blog) zou ons dan weer naar ons huisje brengen. Hij was alleen nergens te vinden. We hebben een halfuur naar hem gezocht en uiteindelijk vonden we hem slapend in zijn auto. (: We waren rond half twaalf weer thuis en toen ben ik heel snel gaan slapen. Ik had me namelijk voorgenomen om de volgende dag weer naar de klas te gaan. Ook al was ik nog niet helemaal beter. De kids waren blij om me weer te zien en iedereen vroeg of ik weer beter was. Ze zijn hier heel bezorgd, echt heel lief. Die twee dagen dat ik niet naar de les kwam, had Dagmar dat even voor mij doorgegeven aan de lerares. Die zou helemaal voor me gaan bidden zei ze, hartstikke lief. (: In de klas ging het weer zoals gewoonlijk. De lerares geeft de lessen en ik kijk alles na. Eerder vertelde ik dat ik dacht de lerares niet zo heel aardig was; naar de kids toe helemaal niet en naar mij toe wisselend. Hier kom ik nu op terug. (: Ze is heel aardig en lacht af en toe ook met de kids, maar ze blijft af en toe wel pittige dingen zeggen tegen de kids. Dat zijn wel dingen die ik sowieso anders zou doen en die in Nederland niet gebeuren. Maar ja, we zijn niet in Nederland en hier gebeuren die dingen heel anders. Zo is ook het schema van de schooltijden en lessen heel onduidelijk. Ik ben hier nu ongeveer 1,5 week, maar ik krijg er nog niet echt grip op. De ene keer zijn de kids al rond 15:00 uur klaar, de andere keer pas om 17:00. Er zit geen vast ritme in (vandaar de titel van mijn blog!). Ook gebeuren er vaak onverwachte dingen. Zo is al tot drie keer toe (in 1,5 week tijd) de les niet doorgegaan, omdat er 'visitors' kwamen. De eerste keer kwamen er mensen uit Kenia die de kinderen voorlichting gaven over een of andere ziekte (ik weet de naam niet meer). Het enige wat ik daarvan nog onthouden heb is dat de kids niet meer hun lolly's met elkaar mochten delen en dat ze goed hun handen moesten wassen. De kids zelf kregen er volgens mij niet veel van mee, want die waren veel aan het kletsen. De tweede keer kwamen er andere mensen uit Kenia; een soort rappers. Zij gingen met de kids rappen en vertelden over de 'gevaren' van het leven (drank, drugs, seks, geld). Het was vooral om de kids hoop te geven op een goed leven. Als je zelf de goede mensen om je heen koos (en vooral Jezus!) kwam alles goed. Ook hadden ze het over de drie B's en de drie D's; 'believe, behave, become' en 'dream, decide, do'. Als je je daaraan kunt houden, kun je alles bereiken in het leven. Een mooie boodschap vind ik, zeker voor de kids hier. Sommigen hebben echt een zwaar leven zonder ouders en met veel geweld. Maar om eerlijk te zijn vind ik de boodschap ook wat eenzijdig. Je kan wel alle hoop zetten op Jezus en je aan de drie B's en D's houden (je daaraan houden is sowieso goed), maar ik geloof niet dat je leven dan perfect zal worden. Zoals ik net al zei hebben sommige kids echt een pittig leven en dan vraag ik mij wel eens af of zij echt een heel ander leven zullen krijgen in de toekomst. Hoe hard je er ook voor werkt, het leven moet je denk ik ook wel een beetje meezitten. Dat is hier niet altijd het geval. Zeker in dit land waar meisjes meestal rond hun 15e/16e/17e al hun eerste kind krijgen. Sarah is hier verpleegkundige en zij ziet zoveel zwangere vrouwen (en meisjes!), dat is niet normaal voor ons doen. Vandaag moesten de kids opeens stemmen. Ik kon niet helemaal volgen waar het voor was (iets met het leiden van de school). Het was wel grappig om te zien, want het ging helemaal zoals wij in Nederland ook stemmen. Dus niemand mag zien wat jij invult en er werd meerdere malen duidelijk gemaakt dat de kids burgers zijn en daarom het recht hebben om te stemmen. Voor de kids wel leuk volgens mij, hoewel de kleintjes uit mijn klas maar wat deden. Ach ja, het idee was leuk. (:

Het is hier nu bijna half acht. Vanavond (rond twaalf uur) komen de nieuwe vrijwilligers Myrthe en Marlous aan op ons project, dus dan moeten we even de deur openen. Aangezien ik me nog niet top voel, ga ik nu al slapen (ja, om half acht al haha, gebeurt niet vaak! (: ). Dan sta ik vanacht op om de deur te openen en slaap daarna door tot 7:15. Morgen gaan Sarah en Danique naar Banda Island en gaan Dagmar en ik weer naar onze klasjes. Dan is het alweer weekend! Echt, de tijd vliegt hier!

Ik hoop dat met jullie alles goed is. Ik begreep dat het erg regenachtig is in Nederland. Ik vertel maar niks over het weer hier...(:

Liefs!!