Lieve allemaal,

Ik zal maar beginnen met een update over de mishandeling. Afgelopen vrijdagmiddag was het dus allemaal gebeurd. Ritah had gezegd dat Inge de volgende dag zou komen, dus Dagmar en ik besloten om het die dag pas te vertellen. Ze kon alleen toch niet op zaterdag komen vanwege drukte met het organiseren van alles. We hebben het nog even afgewacht, maar uiteindelijk hebben we zondagavond even een smsje gestuurd met het verhaal en de vraag wat we er mee moesten. Als antwoord kregen wij dat ze zou ons zou bellen, dus dat gebeurde maandag. Ik miste het eerste telefoontje, maar 's middags had ik haar aan de lijn. Daar hebben we het hele verhaal even verteld, want in een smsje gaat dat niet zo makkelijk. Ook vertelde ze dat ze er werk van gemaakt hebben. Ze heeft contact gehad met Ineke van Doingoood en met de directie in Nederland. Wat daar allemaal gezegd is weet ik natuurlijk niet, maar ze gaan er wel echt iets mee doen. Ook moesten Dagmar en ik het hele verhaal en alle details (bijv. welke kleding de man droeg, leeftijd van het kind) even in een mail zetten, zodat zij het letterlijk op papier hebben staan en bij Maria vragen hoe zij hier denken over mishandeling. We moesten niks zeggen over wat we gezien hadden en gewoon doen alsof we puur en alleen nieuwsgierig waren naar hun mening. De mail hebben we gister al verzonden en vandaag hebben we het aan Maria gevraagd. Morgen gaan we uiteten met alle vrijwilligers, dus ik denk dat we dan een verslagje van dit gesprek doen aan Inge. Er wordt dus echt iets mee gedaan!

Afgelopen weekend hebben we best wel rustig aan gedaan. Sarah en Danique waren er natuurlijk niet, dus we waren alleen samen met Marlous en Myrthe. We hebben geprobeerd(!) uit te slapen; de kids zijn hier echt al om 4:30/5:00 uur wakker en produceren dan veel geluid, dus dat lukte niet echt. Maar het idee dat je even geen wekker hoefde te zetten was ook al heel fijn. Verder hebben we de dag gewoon rustig opgestart en hebben we veel met de kids gespeeld. Je hoort het van iedereen die ooit in Afrika is geweest, maar het is echt zo: de kids hier hebben echt niks nodig om mee te spelen. Je verzint een paar niet bestaande woorden op een leuk melodietje, maakt een soort treintje/polonaise en de kids vermaken zich weer een halfuur. Als zij eens zouden weten hoeveel speelgoed en tablets/mobieltjes hun leeftijdsgenootjes in Nederland hebben...ik denk niet dat ze dat ooit zouden geloven. Nadat we een aantal uur met de kids hadden gespeeld gingen we even relaxen in het huisje en iets voor onszelf doen. Dan 's avonds weer eten scheppen en ons eigen eten koken en dan weer naar bed.

Gisteravond waren we allemaal een beetje blogs aan het schrijven of in ons reisdagboekje aan het schrijven toen Sarah opeens rond 22:30 uur gebeld werd. De meeste mensen slapen hier al rond acht/negen uur, dus we waren heel verbaasd dat de telefoon ging. Bleek het een van de verpleegster uit het kliniekje hier te zijn met de melding dat er een bevalling was. Sarah had van tevoren aangegeven dat ze graag bij bevallingen wilde zijn en had haar nummer gegeven voor het geval het 's nachts zou gebeuren. Dat was dus gisteren aan de hand. Sarah, Myrthe (beide verpleegkundige) en Danique gingen als gekken naar de kliniek om bij de bevalling te zijn. Dagmar en ik wilden ook graag mee, maar het leek ons voor de vrouw die aan het bevallen was niet zo fijn als er opeens vijf of zes blanken naar d'r gat zaten te staren terwijl ze vergaat van de pijn. De meiden zijn naar de kliniek gegaan en wij zijn dus naar bed gegaan. Ze hebben drie uur staan wachten, maar er gebeurde nog niet veel. De verpleegkundige had dus gezegd dat ze wel even mochten gaan slapen en dat ze zou bellen als het persen begonnen was. Dat telefoontje kwam om half zes 's ochtends, dus toen zijn ze weer teruggegaan. Helaas waren ze toen te laat en was het kindje net geboren. We hebben al een soort 'bevallingen-planning' gemaakt. Sarah en Myrthe gaan gewoon altijd mee, aangezien zij de verpleegkundigen zijn, en er mag dan altijd nog een derde persoon mee. De volgende keer ben ik aan de beurt, dus ben benieuwd wanneer die dag zal zijn. (: Vandaag was trouwens best wel een leuke dag in mijn klasje. Normaal zijn de dagen soms best saai, omdat ik vaak alleen kan nakijken. Vandaag kwam de lerares opeens naar mij toe met de mededeling dat ze even 20 minuutjes weg moest. Ook dat was een situatie waar ik al op voorbereid was door de stichting Muses. De kids moesten hun wiskundesommetjes afmaken en daarna moesten ze als groep hardop lezen. Daar stond ik dan voor het eerst echt alleen als teacher voor de klas. In het begin moest ik nog wel een beetje zoeken hoe ik het allemaal moest aanpakken; de wiskundesommetjes nakijken, zorgen dat er vrede blijft in het lokaal en de kids geen ruzie krijgen en zorgen dat ze allemaal niet zo hard schreeuwen. Uiteindelijk lukte het allemaal wel en zagen de kids mij ook echt als de teacher volgens mij (normaal ben ik de 'auntie'). Natuurlijk was de echte teacher na 20 minuutjes nog niet terug. Ik denk dat ze alles bij elkaar anderhalf uur weg is geweest. Nadat ik al lang had gelezen met de kids vroeg ik of de kids het leuk vonden als ik ze een lesje over Nederland zouden geven. Nou, dat vonden ze heel leuk. Ze wisten niet hoe snel ze de boeken moesten inleveren en op hun plekje moesten zitten. Ik moest ter plekke wat improviseren want ik had natuurlijk niks voorbereid, dus ik heb het met ze gehad over de vlag van Nederland (en die van Oeganda) en vooral over Nederlandse woorden. Doordat er al eerder allerlei Nederlandse vrijwilligers zijn geweest, weten ze al best een aantal Nederlandse woorden; goedemorgen, hoe gaat het? goed!, doei. Sarah hoorde dat ik een Nederlands lesje aan het geven was, dus die kwam er ook gezellig bij. Ik vond het echt heel leuk om te doen en de teacher bedankte me nog voor het lesgeven. (: Vanmiddag waren de kids weer vrij, want er was sporten. Daar heb ik even gekeken en daarna hebben we nog wat boodschapjes gedaan bij die typische Afrikaanse kraampjes. Voor vanavond staat er dan ook iets typisch Afrikaans op het menu; chapati. Het is een soort pannenkoek, maar schijnt wel anders te smaken. Ik ben benieuwd. (: We gaan het zo beleven, nadat Dagmar en Marlous klaar zijn met eten scheppen. Vanavond is er nog kerk voor de kleintjes. Het is eigenlijk alleen maar dansen en zingen, dus daar gaan we met z'n allen heen. Morgen is Marlous jarig en gaan we 's avonds uiteten. Overdag ga ik gewoon weer naar mijn klasje. Donderdag ga ik ook nog een dagje naar de klas en vrijdag ga ik dan eindelijk voor drie dagen op safari. Daar heb ik echt super veel zin in!! Trouwens, ik voel me weer helemaal toppie en ben niet ziekig meer.

Tot de volgende update!

Liefs